اختلال اوتیسم یا طیف اوتیسم (ASD) به مجموعه ای از اختلالات رشدی عصبی می گویند. در این نوع بیماری فرد به مشکلات ارتباطی و تعاملی مبتلا می شود. افراد مبتلا به ASD اغلب رفتارهای تکراری و کلیشه ای از خود بروز می دهند. علت استفاده از واژه «طیف» در تعریف این اختلال این است که شدت و ماهیت علائم بیماری در افراد مختلف می تواند متفاوت باشد. جالب است بدانیم که پسران چهار برابر بیشتر از دختران به اوتیسم مبتلا می شوند.
دراین مقاله میخوانیم
Toggleاختلال طیف اوتیسم به چندین دسته تقسیم می شود: اوتیسم همراه با اختلال تفکر منطقی، اوتیسم همراه با مشکلات گفتاری و اوتیسم همراه با اختلالات عصبی، روانی یا رفتاری زمینه ای. اوتیسم ممکن است با بروز علائمی دیگر هم همراه باشد. به عنوان مثال ممکن است اوتیسم همراه با افسردگی مینور یا ماژور باشد.
از جمله بیماری های دیگری که می تواند با اوتیسم همراه باشد، می توان به سندرم آسپرگر اشاره کرد. اختلال فراگیر رشد طبقه بندی نشده و اختلال از هم گسیختگی کودکی نیز از دسته همین بیماری ها به شمار می آیند. گاهی ممکن است اوتیسم با برخی اختلالات متابولیک همراه باشد. از جمله این اختلالات می توان به اختلال متابولیزم آمینواسید اشاره کرد. اهمیت اختلال متابولیزم همراه با اوتیسم به حدی است که گاهی برای تشخیص ابتلا به اوتیسم از تست های متابولیک استفاده می کنند.
علائم اوتیسم ممکن است از یک تا دو سالگی بروز یابند. گاهی هم ممکن است تا سن رفتن به دبستان یا زمان بلوغ طول بکشد تا خود را نشان دهد. علائم اصلی اوتیسم شامل مشکل برقراری ارتباط و تعامل اجتماعی و بروز رفتارهای تکرارشونده است. فرد مبتلا به اوتیسم در ابراز احساسات خود مشکل دارد. نمی تواند علایق و ترجیحات خود را با دیگران به اشتراک بگذارد.
به خصوص در حوزه مکالمه و صحبت کردن با افراد دیگر مشکل دارد. فرد اوتیستیک در ارتباط چشمی یا تفسیر زبان بدن مخاطب خود نیز دچار مشکل است. افراد اوتیستیک در توسعه و حفظ روابط انسانی خود با موانعی مواجه هستند. علامت اصلی دیگر اوتیسم بروز حرکات تکراری با الگوهایی مانند آتتوز و پرحرفی است. افراد مبتلا به اوتیسم نسبت به محرک های حسی محیطی کمتر واکنش نشان می دهند. شدت علائم طیف اوتیسم بسیار متغیر است. اما نقص در مهارتهای اجتماعی معمولا پای ثابت اختلالات همراه با اوتیسم می باشد.
اتیولوژی و فاکتورهای موثر در بروز اوتیسم کاملا مشخص و ثابت شده نیست. اما برخی فاکتورها در بروز اوتیسم به هر حال دخیل اند. سابقه ژنتیکی، موتاسیون ژنی، تولد فرزند در سنین بالای مادر و وزن کم به هنگام تولد یا نارس بودن نوزاد، از مهمترین عوامل هستند. همچنین تماس با آلاینده های محیطی، سابقه ابتلا به عفونت های وایرال، قرار گرفتن جنین در معرض تماس با داروهای ژنوتوکسیک و سموم محیطی می تواند زمینه ساز ابتلا باشد.
از جمله داروهای اصلی مولد اوتیسم والپروئیک اسید و تالیدومید هستند. برخی کودکان مبتلا به اوتیسم ظاهرا تا قبل از شروع بیماری، رشد نرمالی دارند. به همین دلیل ممکن است تشخیص زودهنگام بیماری کمی دشوار باشد. به علاوه شدت و طیف علائم در افراد مختلف بسیار متنوع است. برخی کودکان مبتلا به اوتیسم در برقراری ارتباط کلامی دچار مشکل هستند. گاهی ممکن است برخی از این کودکان حتی در تمام طول زندگی صحبت نکنند.
به علاوه رفتارهایی تکرارشونده و غیرعادی به صورت استرئوتایپ ممکن است از خود بروز دهند. بعضی دیگر از کودکان اوتیستیک از برقراری ارتباط مستقیم چشمی خودداری می کنند. به خصوص در تماس با والدین خود. گاهی هم ممکن است به فراخوانده شدن خود از سوی پدر و مادرشان پاسخ و واکنش مناسبی بروز ندهند. این کودکان ممکن است تنها به محرک های حسی خاصی پاسخ دهند. حرکات فیزیکی تکراری مانند ضربه زدن به سر یا رقصیدن نامنظم از دیگر مشخصات رفتاری کودکان مبتلا به اوتیسم است.
باید در نظر داشت که شدت علائم در برخی بیماران خفیف است. این بیماران در برقراری ارتباط و تعامل اجتماعی معمولا با مشکل جدی مواجه نمی شوند. برخی دیگر از مبتلایان در واکنش به اتفاقات و محرک های خارجی یا وضعیت های چالش برانگیز ضعیف هستند. برخی هم شکل شدید تری از اوتیسم دارند. این گروه قادر به صحبت کردن نیستند.
به محرک ها پاسخ نمی دهند. گاهی هم رفتارهای پرخاشگرانه و تکرارشونده دارند. برخی از این رفتارها و حرکات ممکن است حتی باعث آسیب دیدن فیزیکی کودک شود. جالب است بدانیم که برخی از موارد سوء تغذیه مادر می تواند باعث تشدید احتمال ابتلای نوزاد به اوتیسم در سالهای آینده شود. یکی از ریزمغذی هایی که کمبود آن در رژیم غذایی می تواند با احتمال بروز اوتیسم در نوزاد همراه باشد، فولات است.
مصرف فولات نسل چهارم در دوران بارداری از این جهت باید مورد توجه قرار گیرد. کمبود فولات علاوه بر اوتیسم می تواند باعث افزایش احتمال بروز افسردگی نیز بشود. چه در مادر و چه در نوزاد. این ریزمغذی در مکملی به نام بست فولات دارو افشان شایگان فرموله شده است. این محصول می تواند از بروز اختلال دیگری به نام اسپینا بیفیدا یا نقص لوله عصبی نیز جلوگیری می کند. البته در فرمولاسیون مکمل دیگری به نام فولی مکس هم از این ترکیب استفاده شده است. فولات برای پیشگیری از آنمی مگالوبلاستیک هم مفید است.
برخی مطالعات نشان داده است که در درصدی از مبتلایان به اوتیسم پیش از رسیدن به بزرگسالی و قبل از بلوغ دچار برخی بیماری های عصبی می شوند. از جمله این بیماری ها می توان به صرع، اضطراب، مشکلات خواب یا افسردگی[9] شوند. تشخیص اوتیسم شامل برخی آزمایش های ژنتیکی و روش های رفتاری است. همه کودکان باید در سنین 18 و 24 ماهگی تحت غربالگری اختلال اوتیسم قرار گیرند.
این نوع غربالگری با کمک ابزاری به نام چک لیست اصلاح شده برای اوتیسم در کودکان یا M-CHAT انجام می پذیرد. البته این تست برای تصمیم گیری قطعی در مورد ابتلا یا عدم ابتلا به اوتیسم کافی نیست. آزمایش های ژنتیکی، ارزیابی رفتاری، کاردرمانی و تست های صوتی تصویری بسیار مهم هستند. در برخی موارد از پرسشنامه های رشد استفاده می شود.
اوتیسم درمان قطعی ندارد. برای کنترل عوارض ناشی از این بیماری ممکن است از داروهای مختلفی استفاده کرد. به عنوان مثال ممکن است برای درمان افسردگی این افراد از داروهای ضد افسردگی استفاده شود. ممکن است برای کنترل اضطراب به سراغ استفاده از داروهای آرامبخش بروند. برای کنترل اختلالات خواب ممکن است از داروهای خواب آور استفاده شود. اما برای کنترل علائم مستقیم خود اوتیسم داروی مشخصی وجود ندارد.
استفاده از تکنیک هایی مانند رفتار درمانی، بازی درمانی، کار درمانی، فیزیوتراپی یا گفتار درمانی می تواند برای کنترل اوتیسم مناسب باشد. برای مادران باردار نیز باید حتما مکمل بست فولات به صورت روزانه 400 میکروگرم مورد استفاده قرار گیرد.
مصرف غذاهای چرب، شیرینی زیاد و غذای سرخ کردنی باید به حداقل ممکن برسد. مصرف مقادیر بالای میوه و سبزی تازه، مرغ و ماکیان بدون پوست، ماهی و اسید های چرب امگا 3 می تواند در این زمینه بسیار راهگشا باشد. رژیم غذایی این کودکان باید ترجیحا فاقد گلوتن باشد. در فرمولاسیون قطره های خوراکی کواترکیدز دارو افشان شایگان از گلوتن استفاده نشده است.
اوتیسم یا اختلال طیف اوتیسم یک نوع اختلال عصبی رشدی است. در بروز این اختلال بسیاری از عوامل می توانند دخالت داشته باشند. هر چند هنوز علت اصلی بروز آن مشخص نشده است. اوتیسم درمان دارویی قطعی ندارد. اما برخی روش های درمانی برای عوارض ناشی از آن مطرح است.
از جمله برای درمان افسردگی و اضطراب توام با این بیماری ممکن است از داروهای ضد افسردگی یا ضد اضطراب استفاده شود. کمبود مصرف فولات در دوران بارداری می تواند با افزایش احتمال ابتلا به اوتیسم در نوزاد همراه باشد. بنابراین توصیه می شود در طول دوران بارداری حتما به صورت روزانه فولات در رژیم غذایی یا مکمل مادر باردار در نظر گرفته شود.
تهیه و تنظیم: تیم علمی شرکت داروسازی دانش بنیان دارو افشان شایگان
لینک های مفید ————
اطلاعات تماس ————
تلفن : 02191007002
صدای مشتری : 1603
پست الکترونیک : info@shayganpharma.com
©کلیه حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به شرکت دارو افشان شایگان می باشد .